Nie wszystko da się zaplanować. Jednak czasem okazuje się, że to, co nieplanowane wcale nie jest takie złe.
Jeszcze w piątek na szybko planowałam pierwsze dni tego tygodnia. Wpisywałam w służbowy kalendarz najważniejsze zadania na poniedziałek i wtorek. Przeglądałam je w głowie i układałam, jak zmieścić wszystko, co muszę i chcę zrobić w zaledwie siedmiu dniach zbliżającego się tygodnia.
Jednak weekendowa wizyta lekarza w naszym domu, stwierdzone zapalenie gardła i antybiotyk dla Kudłatej, pozmieniały moje plany. Pięć dni zwolnienia. Ostatnie brałam podczas ciąży. Pięć dni siedzenia w domu. Początkowo nawet nie umiałam sobie tego wyobrazić, więc od razu zaplanowałam kilkanaście zadań domowych, które od dawna na mnie czekają, a na które kompletnie nie mogę znaleźć czasu. Postanowiłam nie zmarnować ani chwili i bardzo dobrze wykorzystać ten tydzień.
O 9.30 budzi nas słońce. Nie budzik. Powoli jedzone śniadanie. Ciepła kawa, do której po chwili ktoś wkłada drugą łyżeczkę i wyjada piankę. Miałam tyle zrobić…i zrobiłam…tyle zdjęć. Bo Ona taka fajna, kochana, moja. Śmieje się, marszczy brwi, zamyśla…I co chwila powtarza „fajnie z mamą”. A ja w końcu mam czas, by to wszystko uchwycić. Wyciągamy kolejne puzzle, układanki, książki. Tańczymy i śpiewamy, bo zawsze to robimy, gdy jesteśmy razem. Śpi godzinę. Zdążam na szybko przejrzeć Jej zabawki i trochę je poukładać. Choć oczywiście plan zajęć na ten dzień w kalendarzu w mojej głowie był dużo bardziej rozbudowany.
Nieważne. Jesteśmy razem, jesteśmy same, jest pięknie. Szczęście level high.
